ποίημα για σένα

***

Επιστολή

Ι.
Φάσμα περίπλοκο, Ρώμε Φιλύρα,
σ' αγάπησα, σε διάβασα πολύ -
μα πώς να τό 'ξερες; ποτέ δεν πήρα
το θάρρος να σου στείλω επιστολή.
(Κι άλλωστε τι να να σου 'γραφα; Τη φύρα
των στίχων, το κενό πίσω άπ' τον κρότο -
τα ξόρκισες αυτά στον Πιερότο.)

ΙΙ.
Μα τώρα - τώρα ήγγικεν, που λένε,
η ώρα... Κάτι άδειο νοσταλγώ
που δεν μπορεί να λιώσει ώστε να κλαίνε
κι άλλοι... Από το κλάμα θα πνιγώ
μόνος - μες στο δωμάτιο σαν να καίνε
σκουπίδια... Κι όλο χάνω βάρος... Ή
μήπως είν' έτσι πάντοτε η ανάρρωση;...

ΙΙΙ.
Θυμάσαι; Σαν ευκάλυπτος θροΐζει
το πρωινό - και μένεις στο κρεβάτι...
Σου βάζουν βίξ, το φάρμακο πικρίζει
μα κάτω άπ' το σεντόνι κρυφά κάτι
διαβάζεις... Βήχεις - και σου μουρμουρίζει
κάποιος... Μαμά;... Μπαμπά;... Κανείς δεν μένει
κοντά μου, ν' απορεί και να με ψέλνει;

IV.
Κανείς δεν θα ρωτήσει πια τι να 'χει
τούτος και αδυνάτισε, τι θέλει...
Ανάρρωση! Απο τι; Απο ποια μάχη;
Χωρίσαν την κερήθρα από το μέλι,
μου 'μεινε μόνο ο πόνος, η στηθάγχη -
μου 'μεινε κάτι πoυ δεν το θυμάμαι,
μα με βαραίνει -ακούς;- και το φοβάμαι...

V.
Γι' αυτό καi απευθύνομαι σε σένα,
που ξέρεις από βάραθρα και τρέλα:
τους έδωσες μορφή, κι ηχούσαν ξένα
τα λόγια σου σαν των παιδιών... Ναι, γέλα.
γέλα ξανά - μα παίξε με κι εμένα!
[...]

-βασισμένο στο ποίημα του W.H.Auden: Letter to Lord Byron-

(από το βιβλίο Περί των γάμων υδραργύρου και θείου
εκδ. ύψιλον/βιβλία 2001)


- ο Ρώμος Φιλύρας, στα αυτοβιογραφικά
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Ρώμο Φιλύρα