ποίημα για σένα: Μαρτίου 2011

ποίημα για σένα

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

164 ~ o Γιάννης Βαρβέρης για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

***

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας προ του Κ.Π. Καβάφη

Γνώριζε ο Πατριάρχης την ασθένεια
και γνώριζε το προ έτους
άκαρπο ταξίδι στην Αθήνα.
Τώρα μες στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατον
κλήθηκε απ' τους οικείους του
να τον κοινωνήσει.
Παρά τα περί βίου θρυλούμενα
και ιδίως παρά την αδιευκρίνιστη
στάση του προς την πίστη του Χριστού
ήτανε ήδη ο ποιητής ένας μεγάλος Έλληνας:
ο Πατριάρχης όφειλε να σπεύσει.
Και δεν τον δέχτηκε
δεν τόνε δέχτηκε
- ανήκουστο!

Όμως ο αρνηθείς, λίγο μετά
- σκέφτηκε τον Ελληνισμό;
την Αλεξάνδρεια;
ή μάλλον τον αντίκτυπο στο έργο του; -
ζήτησε και μετάλαβε
σαν ταπεινός απλός πιστός.

Φύγαν κι οι δυο
βαθιά μετανιωμένοι.


από το βιβλίο Γιάννης Βαρβέρης, Ο άνθρωπος μόνος
εκδ. Κέδρος, 2009


* * *

Ακόμα:
- ένα μελοποιημένο ποίημα του Γιάννη Βαρβέρη στo Juke Box
- o Tάσος Κόρφης στον Γιάννη Βαρβέρη, στο
μετά τιμής
- Γιάννη Βαρβέρη: Το γράμμα, στο
γράμμα σε χαρτί
- Γιάννη Βαρβέρη: Απόπειρα στους Δελφούς, στα
λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο
.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες

26.3.11 0 comments

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

163 ~ o Τζέφφρυ Χιλλ στον Όσιπ Μαντελστάμ

Geoffrey Hill for Osip Mandelstam

***

Tristia: 1891-1938
Ένας αποχαιρετισμός στον Osip Mandelstam

Δύσκολε φίλε, θα προτιμούσα
Εσένα αντί γι' αυτούς. Οι νεκροί φροντίζουν τις σφραγισμένες τους ζωές
Κι εγώ φθάνω πάλι πολύ αργά. Πολύ αργά
Οι χαιρετισμοί, οι διαπεραστικές κραυγές και της σκόνης τα σύννεφα.

Είδωλα υψώνονται μέσα από τη θλίψη
Δες... ερείπια πάνω στο πλάτωμα...
Μερικοί άνθρωποι αγριοκοιτάζουν τα χέρια τους' άλλοι
Δίπλα στο δρόμο σέρνονται μέσα στο χωράφι για φαΐ.

Η τραγωδία έχει τους πάντες υπό παρακολούθηση
Δεν θα μας αγγίξει είναι όμως εκεί -
Άψογη, ακόρεστη - ο ψυχρός θερινός ουρανός
Συμμετέχοντας στην πανδαισία, ψηλαφίζει τα όριά του.

μτφ: Χάρης Βλαβιανός


από την λέξη
τχ. 66, Ιούλιος '87

.

15.3.11 0 comments

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

162 ~ ο Κρίστοφερ Μπάκκεν για τον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο

Christopher Bakken for Salvatore Quasimodo

***

Ντουέτο με τον Salvatore Quasimodo

Όταν πεθάνω, θα σ' ανταμώσω στις Μυκήνες
εκεί που οι πέτρες στοιχειοθετούν ένα αλφάβητο από ερείπια,
κρατώντας θαμμένα μόνο κάπoια ελάxιστα αναμφισβήτητα γεγονότα.

Θα θυμηθείς το μέρος απ' τα χρώματά του:
μια πινελιά σικελικού πράσινου, κυπαρίσια,
και πιτσιλιές από κεφάλια μαυροφορεμένων γυναικών.

Οι ψίθυροι κάθε μεσαιωικής πλατείας
παραδίνoνται στο σούρουπο - σιδερένιες καμπάνες
ξεχειλίζουν απ' τον αιθέρα που αφήνεις στο πέρασμά σου.

Κατέβασε πια τη λύρα σου απ' την ιτιά,
αρκετά έμεινε κρυμμένη, σαν ψύλλος
στη γενειάδα του σουλτάνου, η μουσική του νησιού σου

με την καταγωγή της στη θάλασσα την ίδια
πασπαλισμένη με μια νεροποντή από τη Μάλτα,
λίγη μπαρουτόσκονη και τσαλακωμένα άνθη ακακίας.

Δείξε μου πώς ν' ακουστώ πέρα από την αποχαύνωση,
αφού τους τηλεβόες δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε -
αν και αυτή η αερολογία μάς κάνει να λιμοκτονούμε,

η ουσία θα μας καρτερά εκεί πέρα,
σκιές θα την κρύβουν σ' έναν τάφο κυψελωτό
όπου οι νεκροί ετοιμοπόλεμου ανεβαίνουν στ' άρματά τους.

μτφ: Ρούλα Κονσολάκη


από την Ποίηση
τχ. 30 / Φθινόπωρο 2007


ακόμα:
- o Christopher Bakken στο ταξιδεύοντας
- o Salvatore Quasimodo στο ταξιδεύοντας
- o Salvatore Quasimodo στο γράμμα σε χαρτί
.

4.3.11 0 comments