ποίημα για σένα
Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013
235 ~ ο Γιάννης Σφακιανάκης για τον Γιώργο Αθάνα
Ο ποιητής Αθάνας...
Ο ποιητής Αθάνας
φροντίσας μόνος του,
να είναι εις
εκ των Ελλήνων Αθανάτων,
φροντίζει τώρα
- θανάτω θάνατον πατήσας -
να εκπροσωπήση, επισήμως,
τους άλλους συναδέλφους
εν τοις μνήμασιν...
από την Ανθολογία Συγχρόνου Νεοελληνικής Ποιήσεως 1930-1960
(Άρη Δικταίου και Φαίδρου Μπαρλά)
εκδόσεις Φέξη, 1961
.
Ο ποιητής Αθάνας
φροντίσας μόνος του,
να είναι εις
εκ των Ελλήνων Αθανάτων,
φροντίζει τώρα
- θανάτω θάνατον πατήσας -
να εκπροσωπήση, επισήμως,
τους άλλους συναδέλφους
εν τοις μνήμασιν...
από την Ανθολογία Συγχρόνου Νεοελληνικής Ποιήσεως 1930-1960
(Άρη Δικταίου και Φαίδρου Μπαρλά)
εκδόσεις Φέξη, 1961
.
Ετικέτες Ποιήματα για τον Γιώργο Αθάνα
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013
234 ~ ο Ιωάννης Ισιδωρίδης Σκυλίτσης στον Ιωάννη Καρασούτσα
Τω ποιητή Ιωάννη Καρασούτσα
Λάμβανε τον Πλούταρχόν σου και πορεύου προς την πύλην
του Αδριανού.
Όταν ο σφαιρόεις μύδρος την θολοειδή κογχύλην
φύγη τ' ουρανού,
όλος νους γενού.
Εν οικτίρμον ρίψον όμμα προς τον άχαρίν μου τόπον
προς Ανατολάς.
Γνώρισόν με εν τω μέσω πόλεων πολυανθρώπων,
και σιωπηλάς
δος μοι ευχωλάς.
Αι συμπάθειαι κοιμώνται ύπνον προσδοκίας,
του φωτός μου φως.
Να εκλείψωσι; Τι λόγος! Αλλά μέχρι συντελείας
μ' είσαι αδελφός.
Ο καιρός σοφός.
Είμεθα κ' οι δύο δένδρα εκφορούντα καρπόν ένα'
τ' όνομά μας εν.
Πλην σεις ήμερα καλείσθε, είσθε καλλιεργημένα,
δένδρον ποτισθέν
και εμφυλλισθέν.
Ημείς δ' άγρια ζητούντα παρ' υμίν την εμβολάδα,
κλώνα θαλλερόν,
όστις θέλει φύει όπου ίδρυσαν προς την Παλλάδα
άκρον ιερόν
τον ποτέ καιρόν.
Λάμβανε τον Πλούταρχόν σου και πορεύου προς την πύλην
του Αδριανού.
Όταν ο σφαιρόεις μύδρος την θολοειδή κογχύλην
φύγη τ' ουρανού,
όλος νους γενού.
από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 12: "Ποιηταί του ΙΘ' αιώνα"
Επιμέλεια: Κ. Θ. Δημαρά
εκδ. Αετός, 1954
ακόμα:
ο Ιωάννης Καρασούτσας στο χωρίς άλλη αναβολή
.
Λάμβανε τον Πλούταρχόν σου και πορεύου προς την πύλην
του Αδριανού.
Όταν ο σφαιρόεις μύδρος την θολοειδή κογχύλην
φύγη τ' ουρανού,
όλος νους γενού.
Εν οικτίρμον ρίψον όμμα προς τον άχαρίν μου τόπον
προς Ανατολάς.
Γνώρισόν με εν τω μέσω πόλεων πολυανθρώπων,
και σιωπηλάς
δος μοι ευχωλάς.
Αι συμπάθειαι κοιμώνται ύπνον προσδοκίας,
του φωτός μου φως.
Να εκλείψωσι; Τι λόγος! Αλλά μέχρι συντελείας
μ' είσαι αδελφός.
Ο καιρός σοφός.
Είμεθα κ' οι δύο δένδρα εκφορούντα καρπόν ένα'
τ' όνομά μας εν.
Πλην σεις ήμερα καλείσθε, είσθε καλλιεργημένα,
δένδρον ποτισθέν
και εμφυλλισθέν.
Ημείς δ' άγρια ζητούντα παρ' υμίν την εμβολάδα,
κλώνα θαλλερόν,
όστις θέλει φύει όπου ίδρυσαν προς την Παλλάδα
άκρον ιερόν
τον ποτέ καιρόν.
Λάμβανε τον Πλούταρχόν σου και πορεύου προς την πύλην
του Αδριανού.
Όταν ο σφαιρόεις μύδρος την θολοειδή κογχύλην
φύγη τ' ουρανού,
όλος νους γενού.
από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 12: "Ποιηταί του ΙΘ' αιώνα"
Επιμέλεια: Κ. Θ. Δημαρά
εκδ. Αετός, 1954
ακόμα:
ο Ιωάννης Καρασούτσας στο χωρίς άλλη αναβολή
.
