ποίημα για σένα

Luis Antonio de Villena for Manuel Mujica Láinez

***

Μια ηθική της παραίτησης
Για τον Μανουέλ Μουχίκα Λάινες

Μείνανε πίσω οι πυρκαγιές, το κούρσεμα, το χάος,
τ' ασημικά στους δρόμους, τα κάδρα ρημαγμένα, οι θάνατοι
ανώφελοι κι αιματηροί σαν πάντα. Η ξεφαντώστρα Ρώμη
που τώρα (και για κάμποσον καιρό) θα 'ναι μια πόλη σκυθρωπή
ίεροεξεταστική, κάτω απ' τους νόμους μιας σπανιόλικης πίστης.
Μπροστά ίσως να βρεθούν της Βενετιας τα καλόβολα μπράτσα.
Ο Ισπανός κληρικός που ξεφάντωσε στους εύθυμους δρόμους
της Ρώμης, που 'νιωσε να ζει σε μισθοφόρων γυναικών τις αγκαλιές,
που αυτός των δείπνων τους διάλεξε τα κρασιά, ρήμαξε περιουσίες
σε βιβλία, σε παρθένες —ραμμένες— κι αγόρια παλακίδες,
που άρπαξε σύφιλη κι έρωτα και διάβασε τ' αρχαία λατινικά
και τους νέους Λατίνους, ο συγγραφέας της Τροφαντής Ανδαλουσιάνας,
έργο του θριάμβου της ζωής (που τώρα για να δημοσιευτεί
θα χρειαστεί κάποιον επίλογο ηθικό γεμάτο από σταυρούς και αποκηρύξεις)
οδεύοντας για τη δημοκρατία της Βενετιάς, σκέφτεται τους συμπατριώτες του.
Δεν έχει χάσει τον καιρό του μ' αυτούς τους τύπους που πιστεύουν
σε κανόνες μοναστηρίσιους, αγαπούν τη βία κι απεχθάνονται την ανθρωπιά.
Μόνο λίγα βιβλία και καμιά ζωγραφιά αυτού του κόσμου τού ανήκουν.
Κάνας κιμπάρης άντρας ή καμιά αφεντογυναίκα φίλη των ωραίων πραγμάτων.
Τα υπόλοιπα; Μια σκοτεινή πολεμική παράδοση που τη μισεί.
Και γι αυτό φεύγει τώρα απ τη Ρώμη που υπήρξε θησανρός σωμάτων
αγγείων και μαλλιών. Και δίχως καν δισάκι οδεύει για τη Βενετιά.
Κι έτσι θε να 'ναι πάντα, πια το ξέρει. Αδέσμευτος, άστατος, ζητώντας
εδώ κι εκεί παλάτια ελεύθερων (κι αβέβαιων)
μαικήνων. Έτσι σ' όλη τη ζωή —στοχάζεται ο καλός παπάς—
ως ένα θάνατο φτωχό σε μια γωνιά, μονάχος (όλος θλίψη
ασφαλώς) ή ανάμεσα σε γέλια ανθρώπων δίχως γούστο, ούτε συμπόνια, ούτε ευφυΐα.

μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου


από την ανθολογία Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
εκδ. Γνώση, 1989

Ετικέτες Ποιήματα του Λουίς Αντόνιο ντε Βιγένα