ποίημα για σένα
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
240 ~ ο Λουίς Αντόνιο ντε Βιγένα για τον Γάιο Βαλέριο Κάτουλλο
Luis Antonio de Villena for Gaius Valerius Catullus
*** 
Αφιέρωμα στον Κάτουλο απ' τη Βερόνα
Το σφαιριστήριο είναι μια σάλα μαγική
όπου ταπέτα πράσινα και φώτα σιωπηλά
μπερδεύονται με μηχανές που μπαρουτοκαπνίζουν
τύχες με σφαίρες ατσαλένιες
και γελαστά κορίτσια. Όπου πυροβολείς
πίσω από κρύσταλλα σε λαγούς σαλταδόρους
και πελώριες αρκούδες που βρουχιώνται. Ένα μέρος
όπου συχνάζοντας περνάει προκλητικά
η Ομορφιά. Όπως εσύ περνάς και παίζεις
μ' αυτό ή μ' εκείνο, μ' απονιά
εφηβική, αργοπορώντας τα μαύρα μαλλιά σου
και το μαύρο νεαρότατό σου βλέμμα
και τα σβέλτα σου εξαίσια πόδια.
Της Ομορφιας πειρασμέ, δεν είναι δύσκολο
να φαντασθώ το ηδονικό κορμί σου
απαλό στο στρωσίδι. Προσφερμένο
σε μια τέλεια γυμνότητα βουβή
και συνένοχη. Εσύ, ντελικάτη Ομορφιά,
που ανάμεσα περνάς απ' τα μπιλιάρδα,
ψάχνοντας για τον πιο καλό τσοπάνο ή για το δόσιμο
μετά απ' το τυχερό παιγνίδι και το πιοτό, απλόχερα.
* * *
Τι παράξενο δώρο η Ομορφιά;
Το ξέρει όποιος την έχει; Πούθε προέρχεται,
πώς γεννιέται, γιατί μουντή είναι τόσο
η γέννα της και τόσο ανόμοιοι οι κάτοχοί της;
Πού χρωστάει τη μαγεία της και πώς
μπορεί να ξεπροβάλλει μες στην πυκνή μυρουδιά κάποιων μπιλιάρδων;
μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
από την ανθολογία Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
εκδ. Γνώση, 1989
*** Αφιέρωμα στον Κάτουλο απ' τη Βερόνα
Το σφαιριστήριο είναι μια σάλα μαγική
όπου ταπέτα πράσινα και φώτα σιωπηλά
μπερδεύονται με μηχανές που μπαρουτοκαπνίζουν
τύχες με σφαίρες ατσαλένιες
και γελαστά κορίτσια. Όπου πυροβολείς
πίσω από κρύσταλλα σε λαγούς σαλταδόρους
και πελώριες αρκούδες που βρουχιώνται. Ένα μέρος
όπου συχνάζοντας περνάει προκλητικά
η Ομορφιά. Όπως εσύ περνάς και παίζεις
μ' αυτό ή μ' εκείνο, μ' απονιά
εφηβική, αργοπορώντας τα μαύρα μαλλιά σου
και το μαύρο νεαρότατό σου βλέμμα
και τα σβέλτα σου εξαίσια πόδια.
Της Ομορφιας πειρασμέ, δεν είναι δύσκολο
να φαντασθώ το ηδονικό κορμί σου
απαλό στο στρωσίδι. Προσφερμένο
σε μια τέλεια γυμνότητα βουβή
και συνένοχη. Εσύ, ντελικάτη Ομορφιά,
που ανάμεσα περνάς απ' τα μπιλιάρδα,
ψάχνοντας για τον πιο καλό τσοπάνο ή για το δόσιμο
μετά απ' το τυχερό παιγνίδι και το πιοτό, απλόχερα.
* * *
Τι παράξενο δώρο η Ομορφιά;
Το ξέρει όποιος την έχει; Πούθε προέρχεται,
πώς γεννιέται, γιατί μουντή είναι τόσο
η γέννα της και τόσο ανόμοιοι οι κάτοχοί της;
Πού χρωστάει τη μαγεία της και πώς
μπορεί να ξεπροβάλλει μες στην πυκνή μυρουδιά κάποιων μπιλιάρδων;
μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
από την ανθολογία Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
εκδ. Γνώση, 1989
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
239 ~ ο Κωστής Παλαμάς για τον Άγγελο Σικελιανό (β)
*** 
Μ' αρμάτωσες με το μανδύα τον ιερό μιας πίστης.
Όμως εσύ είσαι ο ιερός, ποιητής, ασκητής, μύστης.
Μα πώς να σου παρασταθώ, και πώς μ' εσέ να τρέξω;
Στα πάντα μέσα βρίσκεσαι, κι είμαι στα πάντα απ’ έξω.
(Ιούνιος 1937)
από την Νέα Εστία, τχ. 936
1 Ιουλίου 1966
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
ακόμα:
Ο Κωστής Παλαμάς
- στα Αυτοβιογραφικά,
- στo γράμμα σε χαρτί, και
- στα λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο
.
Ετικέτες Ποιήματα για τον Άγγελο Σικελιανό, Ποιήματα του Κωστή Παλαμά
